บทที่ 39 สรรเสริญ

“เชส พร้อมนะ” เสียงของผู้กำกับดังมาจากวิทยุสื่อสาร ฟังดูเร่งรีบเล็กน้อย

เชสนั่งอยู่บนเตียงโรงพยาบาล ร่างเล็กๆ ของเขาแทบจะจมหายไปในผ้าปูที่นอนสีขาวโพลน

เขาพยักหน้า ไม่ได้พูดอะไร สูดหายใจเข้าลึกๆ สองสามครั้ง แล้วหลับตาลง

ทีมงานรอบตัวเขากลั้นหายใจ ช่างไฟปรับแสงเป็นครั้งสุดท้าย สาดแสงนวลตาลงบนใบหน้าซ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ